بررسی تأثیر دوره های کوتاه مدت و متناوب دو نوع برگشت به حالت اولیة فعال و غیرفعال بر سطح لاکتات خون و آنزیم های لاکتات دهیدروژناز (ldh) و کراتین فسفوکیناز (cpk) در مردان صخره نورد شهر بروجرد

برتری برگشت به حالت اولیه با فعالیت های تداومی ملایم (continuous) در مقابل برگشت به حالت اولیة غیرفعال به خوبی مشخص شده اما زمانِ این گونه برگشت به حالت اولیه طولانی است (60 – 20 دقیقه) و شدت آن نیز قابل کنترل نیست. از طرفی بعد از اغلب فعالیت های ورزشی کوتاه مدت، به برگشت به حالت اولیة کوتاه مدت نیاز است تا ورزشکار به سرعت به حالت طبیعی برگردد و اجرای مطلوب تری داشته باشد. این نوع برگشت به حالت اولیه، به طور کامل از نظر مدت، شدت و نوع فعالیت شناخته نشده است. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر برگشت به حالت اولیة کوتاه مدت (3 دقیقه) در تکرار فعالیت های صخره نوردی بر روی غلظت لاکتات cpk، ldh خون صخره نوردان نخبة مرد است. به این منظور 10 صخره نورد مرد نخبه (با میانگین سنی 92/2± 24 سال، وزن 19/6 ± 60 کیلوگرم، قد 73/5 ± 173 سانتیمتر و bmi 98/2 ± 19) به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. در این مطالعه، صخره نوردران به صورت جابه جایی یا cross over به فاصلة 5 روز در دو آزمایش شامل چهار مرحلة 2 دقیقه ای فعالیت صخره نوردی با 3 دقیقه برگشت به حالت اولیة غیرفعال بعد از هر فعالیت در آزمایش اول و 3 دقیقه برگشت به حالت اولیة فعال بعد از هر فعالیت در آزمایش دوم شرکت کردند. هنگام برگشت به حالت اولیة فعال، آزمودنی با شدت vo2max45 درصد بر روی تردمیل می دوید. قبل از هر صعود 2 دقیقه برای نمونه گیری خون از آزمودنی ها در نظر گرفته شد. برای اندازه گیری لاکتات نمونة خونی از مویر گ های لالة گوش و برای ldh و cpk خون، نمونة خونی از ورید ساعد در هر دوره گرفته شد. نمونه گیری خون قبل از صعود اول و بلافاصله بعد از هر دورة برگشت به حالت اولیه انجام گرفت. نتایج نشان داد بین برگشت به حالت اولیة فعال و غیرفعال در مقدار لاکتات و ldh (005/0p